Naczelnik

Franek Pepliński Hm.

02.02.2019 –

Naczelnik Harcerzy od 2019 r. Z zawodu dyrektor logistyki w firmie europejskiej. Ma dwóch dorosłych synów. Urodził się w Anglii, w mieście Leeds, gdzie ojciec był aktywnym działaczem społecznym budującym wspólnotę przy polskiej parafii. Ma 4 braci, wszyscy to harcerze. Przyrzeczenie złożył podczas akcji letniej Hufca Wilno w 1974 roku. Był drużynowym 9DH w Leeds i 24DH w Nottingham, gdzie był również szczepowym. Na Zlocie Okręgu w Clumber Park w 1985 r. był komendantem obozu Hufca Wrocław. Jako wędrownik wielokrotnie uczestniczył w obozach wędrowniczych w kraju i zagranicą oraz w Złazach Młody Las zdobywając złotą szyszkę. Prowadził obóz wędrowny Hufca Wrocław w okolicy hrabstw Devon i Cornwall. W 1987 r. w związku z pracą przeprowadził się do Londynu i dołączył do komendy Hufca Warszawa. W latach 1990 -1992 pełnił funkcję hufcowego i prowadził wyprawę hufca na Światowe Dni Młodzieży pod Częstochową w 1991 r. Pracując w Komendzie Chorągwi, w 1993 r., prowadził kurs podharcmistrzowski przy zlocie Chorągwi w Barnswood. W 1994 roku na V Światowym Zlocie w Clumber Park był członkiem ekipy programowej Zlotu Harcerzy. W latach 1994 - 1996 był członkiem Naczelnictwa. W późniejszych latach pełnił rolę w Komisji Rewizyjnej ZHP oraz w Naczelnym Sądzie ZHP, pracując nadal w Komendzie Hufca Warszawa i w Komendzie Chorągwi. W 2009 r. przeprowadził się do Polski z pracą i od tego czasu mieszka pod Krakowem. Na zlocie stulecia w Zegrzu prowadził program dla Zlotu Harcerzy. Prowadził wydział Kształcenia Starszyzny w Głównej Kwaterze od 2014 r. do 2019 r. podczas którego był w komendzie kursów harcmistrzowskich w Pennsylvanii w 2014r oraz w Kalifornii w 2018r. Prowadził kurs harcmistrzowski i podharcmistrzowski podczas IX Światowego Zlotu w Tamaracouta w Kanadzie w 2017 roku. Jako Naczelnik wierzy w rolę harcerstwa w wychowaniu polskiej młodzieży gdziekolwiek jest na świecie - wychowaniu w służbie Bogu, Polsce i bliźnim. Chce dalej rozwijać harcerstwo patrzące ku przyszłości, otwarte na świat i jego wyzwania stawiane młodzieży, wykorzystując przy tym nowe technologie i zachowując metody sprawdzone od początków harcerstwa i skautingu.

Stanisław Sedlaczek Hm. Rzpl.

11.06.1919 – 22.05.1921

19.04.1925 – 02.02.1931

W latach 1919-1920 był kierownikiem wspólnej, męskiej i żeńskiej Głównej Kwatery, a następnie Naczelnikiem Głównej Kwatery Męskiej. Był jednym z organizatorów zjazdu w Lublinie, który zakończył się powstaniem jednego ujednoliconego Związku Harcerstwa Polskiego. Współtwórca tajnej organizacji Harcerstwo Polskie (Hufce Polskie), której był pierwszym Naczelnikiem.

Henryk Glass Hm. Rzpl.

22.05.1921 – 27.04.1924

Naczelnik Harcerzy w latach 1921-1924. Wydał m.in. podręcznik harcerski p.t. „Gawędy z Drużynowym”. Współtwórca tajnej organizacji Harcerstwo Polskie (Hufce Polskie). Za męstwo w Powstaniu Warszawskim przyznano mu Krzyż Virtuti Militari. Był współorganizatorem Koła Harcerzy i Harcerek, utworzył przy nim Harcerską Komisję Historyczną.

Adolf Heidrich Hm. Rzpl.

27.04.1924 – 19.04.1925

Naczelnik Harcerzy w latach 1924-1925. Podporucznik rezerwy Wojska Polskiego. Jako komendant Domu Harcerskiego w Moskwie współpracował w akcji ukrywania żołnierzy z rozbitego II Korpusu Polskiego gen. Józefa Hallera. Komendant 20 WDH, twórca i pierwszy redaktor pisma „Dwudziestka”. Był odznaczony harcerską odznaką Za Zasługę.

Antoni Olbromski Hm.

02.02.1931 – 15.01.1937

Naczelnik Harcerzy w latach 1931-1937. Wprowadził istotne zmiany do Statutu ZHP, a mianowicie obok Organizacji Harcerek i Harcerzy, pojawiła się trzecia samodzielna organizacja: Organizacja Przyjaciół Harcerstwa. Był komendantem Jubileuszowego Zlotu Harcerstwa Polskiego w Spale. Wiceprzewodniczący ZHP, Sekretarz Generalny ZHP. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zbigniew Trylski Hm.

15.01.1937 – 03.02.1946

Naczelnik Harcerzy od 1937 r. Opracował „Mały podręcznik obozowania” (1929), a w 1935 r. „Obozy”. W 1939 r. został ponownie wybrany na Naczelnika. We wrześniu 1939 r., z chwilą wybuchu wojny, wyznaczył zastępcę hm. Leszka Domańskiego w Warszawie i opuścił stolicę. W 1940 r. stworzył Przedstawicielstwo ZHP na Węgrzech. Po zajęciu Węgier, w 1945 r. został aresztowany przez NKWD. Zgłosił się do II Korpusu, przydzielony do Wydziału Oświaty. W 1946 r. wraz z wojskiem przyjechał do Anglii. Był hufcowym, Wiceprzewodniczącym ZHP.

Eugeniusz Konopacki Hm.

03.02.1946 – 22.03.1947

Kierownik Wydziału Harcerzy w Naczelnictwie ZHP w latach 1946-1947. Komendant harcerskiej tajnej organizacji „Wigry", od października 1939 r. w Warszawie, komendant Szkoły Podchorążych „Agrykola" w „Szarych Szeregach", dowódca batalionu „Wigry" w Powstaniu Warszawskim, odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Przewodniczący Harcerskiej Komisji Historycznej w Londynie.

Ryszard Białous Hm.

23.03.1947 – 02.02.1948

Kierownik Wydziału Harcerzy w Naczelnictwie ZHP w latach 1947-1948. Kapitan saperów, oficer Komendy Głównej Armii Krajowej, komendant Grup Szturmowych, dowódca harcerskiego batalionu „Zośka" w Powstaniu Warszawszkim, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Członek Rady Starszyzny ZHP w Niemczech w 1945 r. Rozpoczął proces scalania jednostek harcerskich, działających autonomicznie w czasie wojny w jednolitą Organizację Harcerzy.

Kazimierz Burmajster Hm.

03.02.1948 – 03.03.1951

Naczelnik Harcerzy w latach 1948-1951. Zastępca naczelnika tajnej organizacji Harcerstwo Polskie (Hufce Polskie) od października 1939 r. w Warszawie. Jako pod-porucznik walczył w harcerskiej kompanii batalionu „Gustaw" w Powstaniu Warszawskim, odznaczony Krzyżem Walecznych. Komendant Główny Harcerzy w ZHP w Niemczech w latach 1945-1947.

Zbigniew Fallenbüchl Hm.

04.03.1951 – 29.03.1952

P.o. Naczelnika Harcerzy w okresie nieobecności Naczelnika w Londynie w latach 1948-1949. Naczelnik Harcerzy w latach 1951-1952. Szczepowy i hufcowy w tajnej organizacji Harcerstwo Polskie (Hufce Polskie) od października 1939 r. w Warszawie. Jako podchorąży był dowódcą plutonu w harcerskiej kompanii batalionu „Gustaw" w Powstaniu Warszawskim, odznaczony Krzyżem Walecznych. Uzyskał B.Sc. (Econ.) w Londynie, M.A. i Ph.D. w Kanadzie, został profesorem ekonomii na Uniwersytecie w Windsor w Kanadzie. Zorganizował pierwszą GKH w Londynie w 1948 r. i zainicjował ujednolicanie programów i działalności jednostek w Organizacji Harcerzy.

Wojciech Dłużewski Hm.

30.03.1952 – 02.04.1955

Naczelnik Harcerzy w latach 1952-1955. Z wykształcenia inżynier mechanik. Inicjator i wydawca książek. Dyrektor Ośrodka „Veritas" w Londynie. Instruktor Chorągwi Warszawskiej w latach 1935-1939, członek Komitetu Naczelnego ZHP w Londynie w latach 1940-1946, członek Naczelnictwa ZHP w latach 1947-1949 i 1970-1972, Wiceprzewodniczący ZHP w latach 1950-1952.

Ryszard Kaczorowski Hm. Rzpl.

23.04.1955 – 31.03.1967

Naczelnik Harcerzy w latach 1955-1967. W październiku 1939 r. zastępca, a w styczniu hufcowy tajnego hufca w Białymstoku. W czerwcu 1940 r. Komendant Chorągwi Szarych Szeregów, w sierpniu 1940 r. aresztowany przez NKWD. Jako żołnierz II Korpusu Polskiego odbył kampanię włoską. Ukończył w Londynie Szkołę Handlu Zagranicznego. Komendant Światowych Zlotów Harcerstwa w 1969 r. na Monte Cassino i w 1982 r. w Belgii. W latach 1967-1988 Przewodniczący ZHP. W latach 1989-1990 Prezydent RP na Uchodźstwie. Od roku 2009 harcmistrz Rzeczypospolitej, zginął w katastrofie polskiego samolotu rządowego w Smoleńsku 10 kwietnia 2010.

Jerzy Witting Hm.

02.04.1967 – 04.10.1974

Naczelnik Harcerzy w latach 1967-1974. Drużynowy w tajnej 21 WDH od października 1939 r. odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Ukończył Szkołę Podchorążych w II Korpusie Polskim, uzyskał B.Sc. (Eng.) w Londynie, członek Rady Narodowej w Londynie. Współorganizował pierwszą GKH w 1948 r., wieloletni członek NRH, przewodniczący Naczelnego Sądu Harcerskiego i Harcerskiej Komisji Historycznej. Współorganizował Centralne Obozy Kształcenia Starszyzny w Urbes, I Światowy Zlot ZHP pod Monte Cassino, inicjował szereg regulaminów Organizacji Harcerzy i ZHP, redagował cztery książkowe harcerskie wydawnictwa historyczne, autor szeregu referatów i artykułów w periodykach harcerskich.

Jacek Bernasiński Hm.

06.10.1974 – 25.08.1988

Naczelnik Harcerzy w latach 1974-1988. Syn pilota Polskich Sił Powietrznych, dywizjon bombowy 301. Założycielem 1KDH, szczepowy, hufcowy i szef GKH w Londynie. Autor podręczników harcerskich m.in. Sprawności Wędrowników oraz pierwsza wersja Regulaminu Musztry Harcerskiej. Komendant wyprawy milenijnej do Rzymu, współorganizator III i V Światowego Zlotu ZHP, wizytował centralne obozy kształcenia instruktorów w Urbes oraz obozy w Stanach Zjednoczonych. Skarbnik generalny, a następnie Sekretarz Generalny ZHP. Wiceprzewodniczący i Przewodniczący Okręgu w Wielkiej Brytanii i przewodniczący Naczelnego Sądu Harcerskiego.

Bogdan Szwagrzak Hm.

26.08.1988 – 05.08.1994

Naczelnik Harcerzy w latach 1988-1994. Drużynowy, szczepowy, hufcowy, długoletni członek Komendy Chorągwi, pełniący funkcje w różnych referentach, Komendant Chorągwi. Instruktor zajmujący się przez wiele lat kształceniem kolejnych pokoleń instruktorkich poza granicami Polski. Inicjator programów kształcenia „Młody Las", „Nowy Zryw", pisma instruktorów „Otwarty Krąg" i współinicjator, razem z żoną hm. Krystyną, Światowych Kursów-Obozów Kształcenia Intstruktorskiego „Kadra 2000". Autor opracowań dziewięciu podręczników harcerskich dla kursów drużynowych i kursów instruktorskich z cyklu „O czym instruktor wiedzieć powinien". Przewodniczący ZHP. Przewodniczący ZHR nadał pośmiertelnie druhowi Bogdanowi Krzyż Honorowy „PRO AMICO”.

Edward Jaśnikowski Hm.

06.08.1994 – 12.08.2000

Naczelnik Harcerzy w latach 1994-2000. Instruktor urodzony i wykształcony w Anglii. Były drużynowy i hufcowy. Pełnił funkcje w harcerskich imprezach światowych i europejskich. Referent kształcenia starszyzny w Komendzie Chorągwi. Kierownik Wydziału Kształcenia Starszyzny w Głównej Kwaterze Harcerzy. Brał udział w programowaniu, organizowaniu, prowadzeniu Światowych Kursów-Obozów Kształcenia „Kadra 2000". Współorganizator europejskich kursów-obozów kształcenia w ramach GKH.

Edmund Kasprzyk Hm.

12.08.2000 – 10.12.2006

Naczelnik Harcerzy w latach 2000-2006. Drużynowy, wódz zuchów, hufcowy, Komendant Chorągwi, kierownik stanicy harcerskiej w St. Briavels. Komendant Światowego Zlotu Harcerzy w Belgii w 1982 i w Wielkiej Brytanii w 1994. Komendant Zlotu „Szare Szeregi" z okazji 60 rocznicy Powstania Warszawskiego w Okuniewie, w Polsce w roku 2004. Przewodniczący i Wiceprzewodniczący ZHP.

Andrzej Borowy Hm.

10.12.2006 – 18.11.2012

Naczelnik Harcerzy w latach 2006-2012. Instruktor urodzony i wykształcony w Anglii. Zuchmistrz, szczepowy i hufcowy. Wieloletni referent organizacyjno-administracyjny w Komendzie Chorągwi. Członek Naczelnictwa ZHP w latach 1994-2000. Komendant kursów korespondencyjnych harcmistrzowskich GKH, szef GKH. Członek komendy V Światowego Zlotu, Anglia 1994. Szef Administracji Zlotu „Szare Szeregi" w Okuniewie, Polska 2004. Zastępca komendantki VIII Światowego Zlotu Stulecia Harcerstwa „Twierdza" w Zegrzu, Polska 2010. Szef biura GKH, Wiceprzewodniczący ZHP.

Marek Szablewski Hm.

18.11.2012 – 02.02.2019

Naczelnik Harcerzy w latach 2012-2019, z zawodu naukowiec. Syn powstańca warszawskiego Witolda Szablewskiego. Drużynowy 26 DH, 11 DH i 13 DW w Hufcu „Wilno". Hufcowy Hufca „Wilno", w latach 2000-2006 Komendant Chorągwi Harcerzy w WB. W 1991 r. drużynowy reprezentacji polskiej na 17-tym Światowym Jamboree Skautowym w Korei Płd. Komendant zlotu harcerzy na światowym zlocie „Szare Szeregi" w Okuniewie pod Warszawą z okazji 60-tej rocznicy Powstania Warszawskiego, a w 2010 roku oboźny VIII zlotu Światowego „Twierdza" w Zegrzu w Polsce. Prowadził wydział kształcenia w GKH od 2006 do 2012. Wiceprzęwodniczący i Przęwodniczący ZHP.